Hallo allemaal!

Zo we hebben al een tijdje niets van ons laten horen, er is ondertussen dan ook weer heel erg veel gebeurd! Meteen na het schrijven van onze vorige blog begon het al. We kwamen terug bij het hotel om naar Maarten en Renate te gaan, alleen hing er een briefje op hun deur. Daar stond een vage beschrijving van waar ze hoorden te zijn, maar hier begrepen wij weinig van. Na 20 minuten zoeken rondom het hotel, gingen we maar weer terug. Opeens was de beschrijving veranderd naar iets erg duidelijks. Ze zaten intussen op een plek waar we al eerder gekeken hadden. Toen we ze hadden gevonden hebben we nog gezellig gezeten en een spelletje gedaan. De volgende dag gingen we verder met onze tempelfietstoer. Na een stuk fietsen, over een snelweg en rotonde waar we moesten oversteken, kwamen we aan bij een belangrijk tempel (Wat Yai Chai Mongkhon). Deze tempel is gebouwd ter ere van een eerdere koning van Thailand die een belangrijke birmese prins heeft verslagen. De tempel was in een erg goede staat en was dus indrukwekkend om te zien. Na nog een beeld van deze koning te hebben gezien zijn we weer op de fiets gestapt om richting een museum te gaan. Dit museum bleek gesloten te zijn dus dat was erg jammer aangezien het best indrukwekkend bleek te zijn! Vervolgens zijn we door een historisch park gefietst, om zo bij Wat Chai Wattanaram terecht te komen. Deze tempel was ook erg mooi. We hebben hier nog even lol gehad door in de straal van een watersproeier te springen. Je bent toch weer droog binnen 5 minuten. Het is inmiddels rond de 40 graden. We hebben de middelste toren van de tempel beklommen via de trap. Eenmaal boven schrokken we toch wel hoe extreem stijl de trap was.

Vervolgens gingen we proberen leuke foto's te maken van ons vieren, springend van een rand. De foto's waren goed gelukt maar de sprong niet! Liesbeth kwam ongelukkig op haar hiel terecht waardoor ze al direct erg veel pijn had. We hebben direct wat ijs en tijgerbalsem gekregen om de pijn wat te verlichten. Vervolgens bleek het al erg laat te zijn en moesten we gauw terug naar het hotel te gaan. 2 probleempjes... Renate's band was lek en Liesbeth kon niet meer fietsen. Oplossing? Gooi de fietsen op een Tuk Tuk (wel een grotere), gooi de vrouwen erbij en laat de mannen erachter aan racen. Maarten en Jakob hebben dus in de brandende zon de Tuk Tuk gevolgd terug naar het hotel. Hier aangekomen hebben we gauw onze bagage gepakt om vervolgens met z'n vieren in de Tuk Tuk naar het treinstation te vertrekken. We dachten dat we veel haast hadden, maar ach, de Thaise spoorwegen zijn niet de Thaise spoorwegen zonder minstens een uur vertraging te hebben. Toen de trein er eindelijk was begon de lol pas echt. De trein was stampvol en alleen Lies kon op het randje van de trein komen. De trein begon ondertussen al te rijden dus Lies sprong er maar weer gauw af, want de rest stond nog op het perron. Gelukkig viel dit op en werd de trein weer gestopt. We moesten naar de voorkant van de trein rennen (erg handig met veel bagage en een manke poot!). We werden de trein ingeduwd en het bleek dat we nu in de goederenwagon zaten. Het was een erg leuke trip. Een Thai die op de trein werkte hielp ons met van alles en bood ons zelfs een slaapplek aan.

Na een reis van 3 uur kwamen we aan in Khorat. Khorat is een grote stad en het lag op de weg richting Surin, vandaar dat we hier naar toe gingen. Toen we s'avonds aankwamen gingen we op zoek naar een hotel. We hadden gelezen over een hotel genaamd M in Korat. Gelukkig bleek deze dichtbij het treinstation te zijn. Het was een erg netjes en vooral luxe hotel. Dit kostte ons 400 baht (8 euro) per kamer. De volgende dag hebben we het eerst rustig aan gedaan. We gingen wat later uit bed en ontbijten. Na het ontbijt zijn we naar het ziekenhuis gegaan, want Lies haar voet bleef erg pijnlijk. De Thai vonden het erg speciaal om ons daar te zien. Liesbeth werd erg netjes behandeld. De dokter gaf aan dat er in principe niets ernstigs aan de hand was. De spier was erg overbelast door de harde klap. Het medicijn? Een prik in haar hielspier en 3 flinke pillen bij elke maaltijd innemen. Na 3 dagen zou ze weer op haar hiel moeten kunnen lopen, maar voorlopig moest ze maar op haar tenen lopen. De dramatische foto van Lies is te vinden bij de foto's! Dit drama moesten we maar verwerken door te lunchen bij het beste Sam Tom (sticky rice + een papaya/kool salade + kip) restaurant van Khorat.

Vervolgens zijn we naar een tempel gegaan. Deze tempel bleek alleen erg weinig voor te stellen. Hierna hebben we nog een Chinese tempel bezocht. Dit was leuk voor de afwisseling, maar stiekem was ook deze niet veel aan. Vervolgens heeft Jakob zijn kop kort laten scheren. Het ging aardig goed, behalve dat ze een kuif van 4 cm hoog wilden laten staan. We zijn deze avond nog gezellig naar de nachtmarkt geweest waar we lekker gegeten hebben. De volgende ochtend gingen we de treintickets naar Surin alvast kopen. Na nog wat gezellig te hebben gepraat en geluncht bleek het opeens dat het al 2 uur was. De trein bleek om tien voor half 3 te gaan! Als een stelletje gekken zijn we gaan rennen naar het hotel om onze bagage te halen. Vervolgens hebben we Lies en de bagage in een Tuk Tuk gedaan, en zijn Maarten, Renate en Jakob gaan rennen. De trein stond er al, en hij had voor de verandering geen vertraging! We kwamen dus precies op tijd aan.

In Surin aangekomen zijn we naar een goedkoop hotel gelopen. Hier leken eerst alleen hurktoiletten aanwezig te zijn, wat niet handig was met Liesbeth haar hiel. Na wat kamers hebben bekeken kwamen we toch een kamer tegen met een normale wc. Het hotel beviel weer prima behalve dat ons bed echt extreem hard was. En onze kussens ook! Voordat we gingen slapen zijn we naar de nachtmarkt van Surin gegaan. Er was ontzettend veel lekkers hier te vinden dus we hebben heerlijk gegeten (en gesnoept)! De volgende dag hebben we scooters gehuurd om vervolgens richting 'the silver village' te gaan. Dat was ongeveer 18 kilometer vanaf Surin, dus goed te doen. Hier waren Marieke en Gieneke (Jakob's zus en moeder) aan het werk. We kregen een rondleiding door het dorp en werden aan wat mensen voorgesteld. Dit was erg leuk om te zien omdat dit weer erg anders was dan de grote steden. Uiteraard hebben Liesbeth en Renate meerdere sieraden gekocht aangezien het voor spotprijsjes gekocht kon worden. We hebben ook enkele processen gezien van het maken van kralen en sieraden. Na in het dorp te hebben gegeten (we werden direct uitgenodigd voor het avondeten en zelfs om te blijven slapen) zijn we toch maar weer teruggegaan naar ons hotel.

De volgende dag hebben we de scooters weer teruggebracht om ze vervolgens in te wisselen voor een flinke pickup. Het betere werk! We wilden namelijk naar 'the elephant village' gaan, maar dit was een dik uur rijden. Dit dorp is bekend omdat de bevolking samen leeft met de olifanten, elk gezin heeft bijvoorbeeld zijn eigen olifant. We hoorden dat er een show was om 2 uur. We wilden nog even snel lunchen maar het werd aardig krap. We hadden al 2 van de 4 borden toen een meisje van het restaurant vertelde dat de show over 5 minuten zou beginnen. Ze stelde voor om met ons mee te gaan naar de show. We konden daarna terugkomen om weer verder te eten. Eerst vroegen ze wie er een olifant massage wou. Wij vonden alle 4 (inclusief het Thaise meisje) dat Maarten dit maar moest doen. Maarten moest op een matje liggen en werd door de poot van een olifant gemasseerd! Vervolgens moesten er 4 mensen komen. Nu waren Renate en Jakob aan de beurt. We moesten op de grond liggen waarna een olifant over ons allemaal heen zou stappen. Best een eng idee! De eerste olifant was klein en alles ging goed. De erg grappige Thai kwamen vervolgens met een gigantische olifant aangezet. Dat was even slikken. Gelukkig bleek dit een grapje te zijn en ging deze olifant naast ons liggen. De volgende olifant die kwam was weer een stuk kleiner. Om het spannend te houden ging de olifant ons allemaal even aan tikken met zijn poot. Na de show hoorden we van het Thaise meisje dat het ook mogelijk was om met de olifanten te badderen! De vorige keer hadden we dit gemist dus dit keer wilde Jakob zeker weten! Dit keer maakte het niets uit dat Jakob geen zwemkleding aanhad, dit moet je toch gewoon meemaken! Toen we aankwamen gingen Renate en Jakob allebei op een olifant zitten. We gingen naar het diepe water en werden met de slurf nat gespoten. Ook moesten we helpen met het schrobben van de olifant. Renate viel ook nog van de olifant! Dit was niet erg want ze viel toch in het water. Het badderen met een olifant was echt een geweldige ervaring! Na het badderen gingen we dan eindelijk eens lunchen. 'The elephant village' beviel dus echt uitstekend! Het leek ons ook nog leuk om een dorp waar ze zijden kleden maken te bezoeken. Alleen moet je het wel kunnen vinden. De borden gaven aan hoever het nog was, en ze gaven aan als je er voorbij was, maar niet waar het dorp daadwerkelijk was. Aangezien we hadden afgesproken om Marieke en Gieneke op te halen hebben we het dorp maar laten zitten. We zijn met z'n zessen terug gegaan naar Surin om daar gezellig te eten. Daarna zijn we nog naar een andere bar gegaan waar ook karaoke-mogelijkheden waren. Dit konden we niet zomaar links laten liggen, uiteindelijk stonden we met z'n vijven op het podium te zingen. Na een gezellige avond hebben we Marieke en Gieneke weer afgezet in het dorp en zijn we weer terug gegaan naar Surin. Aangezien dit onze laatste avond met z'n vieren was, hebben we dit nog gevierd door wat te drinken en gezellig te kletsen.

De volgende ochtend hebben we afscheid van Maarten en Renate genomen omdat zij met het vliegtuig richting het zuiden gingen. Die ochtend hebben we besloten om via Khon Kaen naar Chiang Mai te gaan. Na een reis van 6 uur kwamen we om 9 uur 's avonds aan hier in Khon Kaen. Het is wel weer even wennen om weer met z'n tweeen te zijn. Maar wees gerust, we zijn elkaar nog lang niet zat ;-). Na het vinden van een hotel (goedkoop, maar ontzettend oud en verrot) zijn we naar een internetcafe gegaan om maar weer eens een update te geven. Onze camera zat ondertussen ook alweer bijna vol!

Dit was het weer, waarschijnlijk komt de volgende blog vanuit Chiang Mai!

Liefs,
Liesbeth en Jakob